Visdom

Anne Marit e sjuge. Så hu sitte her på kjøkken dagen lang, stakkar jentå, te glede for meg som bør holda meg på rommet med pcen i min favn og skriva eksamen. Uansett. I dag kom hu med et visdomsord til verden: Den som ler sist ler best.

Okei. Det e sikkert vel og bra å le sist. Men eg lige å le fyst. Eg gjør jo det. Det e jo ikkje någe særligt egentlig, å sitta der uten å le, når andre ler som bare det. Og ein kan jo ikkje var så sikker på å få le i det heila egentlig. Der e jo ingen garanti for den som må le sist?! Blir det då fortsatt best? Hm. Någe å tenka på i desse eksamenstider.

Me lige å le fyst

I kveld då eg gjekk heim fra jobb, tenkte eg at dette e dagen for å skriva et skikkelig bra og fint blogge-innlegg. Om vind i håret, blomster i luftå, og tusen muligheter.

Dette va et særdeles lyst øyeblikk. Virkelig. Eg hadde vind i håret, blomsterblader i luftå, og muligheter i øst og vest. Mulighetene e der jo liksom alltid, di bare virke meir eller mindre utilgjengelige sånn på generell basis. Utenom i kveld. I et lite øyeblikk va verden for mine føtter.

Mereklige greier. Nå e eg vanlig igjen.

Forever young

Javel. Eg har til tider ein liten bi-jobb (kan eg sei det? Bi-jobb..?) som fløytelerar, eller rettare sagt vikar. Og det e koseligt.

Så hadde det seg sånn denne onsdagen. Eg sat der på uranienborg skule (barneskule vel og merke), og venta på at skuledagen sko ta slutt og eg sko snika meg inn i et klasserom og venta på fløyteelevane.

Eg sitte altså der i trappå, og diverse små søde 2. og 3. klassingar strene forbi ner trappene og ska heim. Då snur ein liten blåøyd og la oss kalla han naiv gutt seg og ser på meg før han seie: " Åh, har du blitt kasta på gangen du?"

Javel. Så ser eg altså ut som eg går i 2. klasse. På barnaskulen. Kor gamle e me då? 7 år. Takk som byr.

Hallo ein gong te.

Men eg kjede meg jo. Eg gjør det. Mine beste venner; Halvorsen 2005, Fyrand 1998 og Repstad 2004 har slutta å var spennade for i dag. Og de har visst eg og. Hallemann. Eg beklage mesten. For et boring innlegg.

Halvorsen e ikkje så verst altså. Men han slår liksom ikkje Jo Nesbø då. Desverre.

Hallo igjen.

Det e jammen ikkje påske lenger. På ingen måte. Eller, det e jo påske heila året då. Sånn påskemorgen-perspektiv-messig. Men dette ska ikkje var någen andakt.

Det e ikkje det at eg har så møje å komma med sånn ellers heller. I likhet med resten av blogginnleggene mine blir heller ikkje dette någe dyptgåande filosofisk opplegg som gjør verden te ein bedre plass. Nei du. Ikkje her i gården.

Eg vil egentlig bare sei at eg har eksamen. Hjemmeeksamen. Og av den grunn e eg litt splitta. I mitt indre. Eller. Eg e et offer for min egen samvittighet. Og den samvittigheten (tro det eller ei), den tar knekken på meg. Eller. Haha. For all del. Knekken va å ta hardt i. Men eg har ein følelse av at eg virkeligt bør legga meg i selen og lesa så det grine. Og den følelsen, den tar ein del plass. Og tid. Og dette resultete i at denne følelsen tar møje meir tid enn den tidå som faktisk blir brukt på lesing. Urovekkande fakta dette her.

Så. Ja. Det va vel alt. For denne gang. Lykke te te meg og resten av HSU06. Me rule og e kule. Je! This is propaganda. Eller noe.

Sosionomer i farta. Me (eller egentlig bare meg) må kanskje jobba litt med attituden.

Hallo.

Det e påske. Eg lese krim. Kan det bli bedre? Eg vett ikkje.